Według Demtro¨dera i in. [41], wielkoskaloweniejednorodności związane z odlewem- mikrostrukturą (dendryty i obszary międzydendrytyczne) mogą wpływaćna rezonanse o długościach fal rzędu odstępów dendrytów. Postępując zgodnie z procedurą opisaną przez Demtro¨dera i wsp. [41] współczynniki sprężystości wszystkich próbek udoskonalonona podstawie 50 trybów własnych onajniższych częstotliwościach (zaznaczonychna szarona rys. 5a – d) za pomocąnieliniowej procedury dopasowanianajmniejszych kwadratów. Przy bliższym przyjrzeniu się różnicom między obserwowanymi eksperymentalnie częstotliwościami rezonansowymi fobs a tymi wyliczonymi z dopracowanych parametrów próbki fcalc w temperaturze pokojowej, uzyskuje się odchylenia średnio od 0,33 do 0,6 kHz, co świadczy o dobrej jakości udokładnień. Na rys. 5 różnice te przedstawiono jako funkcję trybów własnych odnajniższej donajwyższej częstotliwości rezonansowej. Demtro¨der i in. [41] wykazali, że różnica ta rośnie wraz ze zmniejszaniem się wielkości próby. Conajważniejsze, dobre wyniki uzyskuje się, gdy wymiary próbki przekraczają średni odstęp między dendrytami conajmniej dziesięciokrotnie. Autorzy doszli również do wniosku, że dopuszczalne są średnie odchylenia poniżej 2 kHz. Jak widaćna rys. 5, średni rozrzut obserwowany wniniejszej pracynie przekracza tej wartości.
Dylatometria (DIL): Do monitorowania zależności współczynnika dylatometrii od temperatury zastosowano dylatometrię wysokociśnieniową. rozszerzalność cieplna at. Indukowane termicznie odkształcenie eth, tj. Względną zmianę długości próbki DLL0 (L0: długość próbki przy 293 K) z temperaturą, zmierzono w zakresie od 100 do 1573 K za pomocą dylatometru indukcyjnego typu DIL402c firmy Netzsch, jak opisano w [ 41]. Jak widaćna rys. 4b (próbka zaciśnięta między dwoma prętami ceramicznymi, termopara blisko, ale jeszczenie przymocowana), próbki użyte do pomiaru rozszerzalności cieplnej miały tę samą geometrię i-/ orientację krystalograficzną jak te przyjęte do oceny sztywności sprężystej, patrz Tabela 3. Dylatometr kalibrowano wzorcowymi próbkami o tej samej długości wykonanymi z korundu. Wszystkie eksperymenty przeprowadzono w atmosferze Heatmosphere przy szybkości ogrzewania 2 Kmin. Jako pierwszą pochodną odpowiednich krzywych temperatury odkształcenia wyznaczono współczynniki liniowej rozszerzalności cieplnej w ¼ oeth-oT. W tym celu 40 par danych (odkształcenie, temperatura) w przedziale ± 1,5 K wokół każdej temperatury Ti zostało przybliżonych za pomocą drugiego/rzędowego wielomianu, z którego obliczono athðTiÞ.=-
short for: CALculation of PHAse Diagrams), pierwotnie opracowana przez Kaufmanna i Bernsteina [45], może być stosowana do obliczania równowag fazowych w stopach wieloskładnikowych [46, 47]. Wniniejszej pracy ThermoCalc (stan--artej implementacji CALPHAD) w połączeniu z bazą danych TCNi8, wersja 2019b [35]) został użyty do obliczenia równowag termodynamicznych znaciskiemna c--temperatury solwusa i kompozycje faz c-i c&. Dodatkowo dla wszystkich czterech stopów obliczono temperatury likwidusu i-solidusu, a także ułamki objętościowe c-&-. Obliczenia te opierają sięna jednorodnym rozkładzie chemicznym pierwiastków stopowych wnaszym SX. W rzeczywistości występuje zestalenie dendrytyczne z regionami dendrytycznymi (D) i międzydendrytycznymi (ID) o różnym składzie chemicznym. Jednak, jak wykazano w [36], różnice w średnim składzie chemicznym między regionami D i ID są uwzględniane przez korektę ułamków objętości, kanały c-i c&kuboidy w-obu regionach miały ten sam skład . Dlategonie podjęto żadnych wysiłków, aby rozróżnić regiony D i ID, jeśli chodzi o skład chemiczny obu faz.-&